تأثیر آموزش خودکنترلی هیجانی بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان دانشگاه پیام نور

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر آموزش خودکنترلی هیجانی بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان دانشگاه پیام نور بوکان انجام گرفته است. روش: جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان می‏باشند بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از میان مراجعه کنندگانی که به مرکز مشاورۀ دانشگاه مراجعه کرده بودند، با توجه به ملاک های در نظر گرفته شده 40 نفر را انتخاب کرده و سپس به طریق واگذاری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه‏ آزمایشی با طرح پیش‏آزمون ـ پس‏آزمون با گروه گواه همراه با مرحلۀ پیگیری بود. روش مداخله این برنامه آموزش‏ خودکنترلی هیجانی بر اساس الگویی برگرفته از منابع لیاهی، تیرچ و ناپولیتانو[1] (2012)، موتابی و فتی (1386) و ناصری (1386) بود که در 10 جلسه‏60 دقیقه‏ای سازمان دهی و در مدت 5 هفتۀ متوالی به دانشجویان گروه آزمایش ارائه گردید، درحالی‏که گروه گواه هیچ مداخله‏ای دریافت نکردند. یافته­ها: داده‏های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در سطح 05/0>­­ p برای گروه آزمایش نشان داد که آموزش خودکنترلی هیجانی توانسته است به‏عنوان مداخله‏ای مؤثر موجب کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان هم در مرحله آزمایش و هم در مرحله پیگیری شود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش اثربخشی آموزش خودکنترلی هیجانی را بر کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان نشان داد؛ بنابراین یافته های این پژوهش مداخلات مبتنی بر آموزش تکنیک های خودکنترلی هیجانی را در جهت کاهش پرخاشگری کلامی دانشجویان  پیشنهاد می کند. [1]. leahy, tirch, napolitano